PRINSIP KHIYAR DALAM JUALAN BARANGAN: KAJIAN TERHADAP AKTA KONTRAK 1950 (AKTA 136)(THE PRINCIPLE OF KHIYAR IN SELLING OF GOODS: A STUDY ON THE CONTRACT ACT 1950 (ACT 136))

Authors

  • Hasri Harun Fakulti Pengajian Islam Universiti Kebangsaan Malaysia.
  • Shofian Hj Ahmad Fakulti Pengajian Islam Universiti Kebangsaan Malaysia.
  • Ruzian Markom Fakulti Undang-Undang Universiti Kebangsaan Malaysia.

DOI:

https://doi.org/10.11113/umran2017.4n1.109

Keywords:

Khiyar. Contracts of Sale of Goods, Contract Act 1950 (act 136)

Abstract

Khiyar or options are rights granted by Islamic law against the buyer and the seller as to whether to continue or discontinue the contract that has been executed. Khiyar rights are described in detail in the books of fiqh transactions, particularly in the topics of trade. However, the law of the transaction in Malaysia, there is no specific provision entitling khiyar to the contracting parties. This article seeks to examine the extent of the principle khiyar according to Islamic contract law can be implemented in through Chapter 2 section 3 to 9, the Contracts Act 1950 (136). Study found that there were similarities khiyar philosophy and principles of Islamic law as the provisions of section 3-9, but the provisions of the Contracts Act 1950 is not used as khiyar. This study is important to ensure that the concept Khiyar in contract law in Malaysia can be implemented as a whole and improve the law of contract in Malaysia to safeguard the rights and interests of the consumer and the seller.

Author Biographies

Hasri Harun, Fakulti Pengajian Islam Universiti Kebangsaan Malaysia.

Fakulti Pengajian Islam,Universiti Kebangsaan Malaysia.

Ruzian Markom, Fakulti Undang-Undang Universiti Kebangsaan Malaysia.

Fakulti Undang-Undang
Universiti Kebangsaan Malaysia.

References

‘Abd Aziz Muhammad ‘Azzam. (2010). Fiqh al-Muāmalat: Sistem Transaksi dalam Fiqh Islam. Jakarta Amzah

‘Abd Sattar Abu Ghuddah. (1985). al-Khiyār wa athāruhu fi al-‘Uqūd. Matba’ah Maghawiy Dallah Barakah. Hlm. 118

Al-Shalabi, Muhammad Mustaffa. (1983). al-Madkhal Fi al-Ta’ārif bi al-Fiqh al-Islāmi wa Qawāid al-Milkiyyah wa al-Uqūd Fihi. Hlm. 595

Ahmad Yahya al-Murtadho. (1988). Bahr al-Zuhar al Jamī’ lil Mazāhib ulama al-Amsar. Dār al Hikmah al- Yamāniah: Sana’. hlm 354.

Afiq Hizami Azmir. (2013). “Pembaharuan Undang-Undang Jualan Barangan di Malaysia, Fakulti Undang-Undang”. Unpublised Tesis Master.UKM.

Beatrix Vohrah & Wu Min Aun. (2003). The Commercial Law of Malaysia, Edisi kedua, Longman. hlm.3.

Farhah Abdullah, Sakina Shaikh Ahmad. (2011). “Fasal Pengecualian dan kawalan undang undang di Malaysia, Layanan Perundangan”, Prosiding Perkem IV. Hlm 218-227.

Hafiz Shukri, Ruzian Markom. (2013). “Pengharmonian Prinsip Khiyar al-ru’yah dalam Transaksi Perniagaan di Malaysia”, Jurnal Kanun. DBP: Kuala Lumpur.

Harlina Mohamed On, Ruzian Markom, Rozanah Ab Rahman.(1999). Prinsip Undang-Undang Perniagaan di Malaysia, Shah Alam: Selangor. Hlm. 54.

Imam Taqiuddin Abu Bakar bin Muhammad al-Husaini. (1994). Kifāyatul Akhyār fi al-Hal Qayah al-Ikhtiṣar. jil.1. Maktab Buhuṣ Wa al-Dirāsat: Darul Fikr. Hlm. 203.

Ibn Humam, Kamāl al-Din Muhammad ibn Abd al-Wāhid al-Suyāwasi. (t.th). Sharh fath al-Qādir. cet ke-2. Beirul Dar-al-Fikr

Mohd Murshidi Mohd Noor, Ishak Suliaman, Khadher Ahmad, Fauzi Deraman, Mustaffa Abdullah, Faisal Ahmad Shah, Mohd Yakub Zulkifli Mohd Yusoff, Monika Munirah Abd Razzak, Jilani Touhami Meftah, Sedek Ariffin, Ahmad K. Kasar and Mohd Roslan Mohd Nor. (2013). “The Rights of Khiyar (Option) in the Issue of Consumerism in Malaysia”, Middle-East Journal of Scientific Research, 13 (2): 154-161.

Mohammed Obaidullah. (2002). “Islamic Risk Management: Towards Greater Ethics and Efficiency”, International Journal of Islamic Financial Services, Vol.3, No.4, h.1-18, http://www.iiibf.org/journals/journal12/obaidvol3no4.pdf, di akses pada 21 Disember 2011

M.Nadratuzzaman Hosen dan AM. Ali Hasan. (2007). Kamus Popular Keuangan Ekonomi Syariah. Jakarta: PKES Publishing, h.43

Mohammed Obaidullah. (1998). “Financial Engineering with Islamic Options”, Islamic Economic Studies, Vol. 6, No. 1, h.77.

Nasrul Hisyam Nur Muhamad. (2008). “Aplikasi Sains Dan Teknologi Dalam Transaksi Muamalah Islam: Rujukan Kepada Rukun-RukunAkad Mengikut Perspektif Undang Undang Kontrak Islam”, Jurnal Teknologi, 49(E) Dis, h.81-91

Suruhanjaya Sekuriti. (2006). Buku Keputusan Majlis Penasihat Syariah Suruhanjaya Sekuriti. Kuala Lumpur: Security Commision. Hlm.119.

Sakina Shaik Ahmad Yusoff. (2007). “Susur Galur Undang-Undang Jualan Barangan di Malaysia” dalam Undang-Undang Malaysia: 50 tahun merentas zaman. Fakulti Undang-Undang UKM. Hlm. 198-200.

Wu Min Aun & Beatrix Viohrah. (1996). The commercial Law of Malaysia. Cornell University Press. Hlm. 25

Zeti Zuryani Mohd Zakuan, Sakina Shaikh Ahmad Yusof. (2011). “Gerenti tersirat di bawah Akta Perlindungan Pengguna 1999: Penambahbaikan ke atas kepada syarat tersirat dibawah Akta Jualan Barangan 1957”, Jurnal Undang-Undang dan Masyarakat.

Downloads

Published

2017-03-09

How to Cite

Harun, H., Hj Ahmad, S., & Markom, R. (2017). PRINSIP KHIYAR DALAM JUALAN BARANGAN: KAJIAN TERHADAP AKTA KONTRAK 1950 (AKTA 136)(THE PRINCIPLE OF KHIYAR IN SELLING OF GOODS: A STUDY ON THE CONTRACT ACT 1950 (ACT 136)). UMRAN - Journal of Islamic and Civilizational Studies, 4(1). https://doi.org/10.11113/umran2017.4n1.109

Issue

Section

Articles